Interoperacyjność systemu kolei jest to „zdolność systemu kolei do zapewnienia bezpiecznego i nieprzerwanego ruchu pociągów, spełniającego warunki techniczne, ruchowe, eksploatacyjne i prawne, których zachowanie zapewnia dotrzymanie zasadniczych wymagań dotyczących interoperacyjności systemu kolei i umożliwia efektywne poruszanie się po transeuropejskiej sieci kolejowej.” Można stwierdzić, że interoperacyjność jest czynnikiem kluczowym, który wpływa na rozwój transportu szynowego, a także otwiera drogę do zwiększenia jego konkurencyjności wobec innych środków transportu. 23 lipca 1996 roku Rada Unii Europejskiej przyjęła dyrektywę o interoperacyjności transeuropejskiego systemu kolei dużych prędkości 96/48/WE. W dalszej kolejności została wprowadzona przez Radę oraz Parlament Europejski dyrektywa 2001/16/WE o interoperacyjności transeuropejskiego systemu kolei konwencjonalnych. Zarówno dyrektywa 96/48/WE jak i 2001/16/WE były zmieniane w 2004 i w 2007 roku, a ostatecznie zostały zastąpione dyrektywą 2008/57/WE z dnia 17 czerwca 2008 roku, która obejmuje cały europejski system kolejowy.
